Po, ka emra që na është e ndaluar t’i përdorim, dhe shembujt e tyre janë si më poshtë:
Emrat që i përkasin vetëm Allahut
Është e ndaluar të përdoret çdo emër që i përket vetëm Allahut, si p.sh. al-Khaliq (Krijuesi) dhe al-Quddus (Më i Shenjtë), ose emra që nuk i përkasin askujt përveç Allahut, si Malik al-Muluk (Mbret i mbretërve). Kjo është konsensusi i fuqahave.
Ibn al-Qayyim tha se emrat që i përkasin vetëm Allahut përfshijnë: al-Ahad (I Vetmi), al-Samad (I Përjetshmi), al-Khaliq (Krijuesi), al-Razzaq (Furnizuesi), al-Jabbar (Fuqiploti), al-Mutakabbir (Madhështori), al-Awwal (I Pari), al-Akhir (I Fundit), al-Batin (I Fshehti) dhe Allam al-Ghuyub (Njohësi i të Fshehtave). (Tuhfat al-Mawdud, fq. 98)
Dëshmia që është e ndaluar t’i thërrasësh dikujt me emrin që i përket vetëm Allahut, si Malik al-Muluk (mbret i mbretërve), shihet për shembull në hadithin e transmetuar nga Buhariu dhe Muslimi nga Abu Hurejra (qoftë Allahu i kënaqur me të); në versionin e Buhariut thuhet: “I Dërguari i Allahut (paqja dhe bekimi i Allahut qoftë mbi të) tha: Emri më i neveritshëm te Allahu në Ditën e Kiametit do të jetë njeriu që quhet Malik al-Muluk.” Sipas Muslimit, ai tha: “Njeriu që do të jetë më i merituari për zemërimin e Allahut dhe më i keqi në Ditën e Kiametit do të jetë ai që u quajt Malik al-Amlak. Nuk ka mbret përveç Allahut.”
Sa i përket përdorimit të emrave që mund të përdoren për Allahun apo për të tjerët, lejohet përdorimi i këtyre emrave, si ‘Ali (i Lartë), Rashid (Udhëheqës) dhe Badi’ (Inovator apo Origjinator).
Ibn ‘Abidin tha: “Duket se janë të lejuara, edhe nëse përdoret përcaktori ‘al’. Al-Hasqafi tha: Kuptimi i këtyre emrave për ne (njerëzit) është ndryshe nga kuptimi i tyre për Allahun, lartësuar qoftë Ai.”
Emrat që i përshtaten vetëm Profetit
Është e ndaluar të përdoren emra që i përshtaten vetëm Profetit (paqja dhe bekimi i Allahut qoftë mbi të), si Sayyid Walad Adam (Zotëri i bijve të Ademit), Sayyid al-Nas (Zotëri i njerëzimit), Sayyid al-Kull (Zotëri i gjithësisë), sepse këto emra, siç thanë Hanbalitë, i përshtaten vetëm atij (paqja dhe bekimi i Allahut qoftë mbi të).
Emrat që nënkuptojnë robërim ndaj çfarëdo përveç Allahut
Është e ndaluar të përdoret çdo emër që nënkupton robërim ndaj çfarëdo përveç Allahut, i Lartësuar qoftë Ai, si ‘Abd al-’Uzza (rob i ‘Uzza-s, një perëndeshë pagane), ‘Abd al-Ka’bah (rob i Ka’bahut), ‘Abd al-Dar (rob i Shtëpisë), ‘Abd ‘Ali (rob i ‘Alit), ‘Abd al-Husayn (rob i Husajnit), etj.
Në Hashiyat Ibn ‘Abidin thuhet se nuk duhet të quhesh ‘Abd Fulan (rob i dikujt).
Në Kashshaf al-Qina’: “Ata (shkencëtarët) ranë dakord që çdo emër që nënkupton robërim ndaj çfarëdo përveç Allahut është i ndaluar, si ‘Abd al-’Uzza, ‘Abd ‘Amr, ‘Abd ‘Ali, ‘Abd al-Ka’bah dhe çdo emër tjetër i ngjashëm, si ‘Abd al-Nabi (rob i Profetit), ‘Abd al-Husayn, ‘Abd al-Masih (rob i Mesihut).” (Hashiyat Ibn ‘Abidin, 5/268; Mughni al-Muhtaj, 4/295; Tuhfat al-Muhtaj, 10/373; Kashshaf al-Qina’, 3/27; Tuhfat al-Mawdud, fq. 90)
Dëshmia që është e ndaluar të përdoret çdo emër që nënkupton robërim ndaj çfarëdo përveç Allahut shihet në raportimin e Ibn Abi Shaybah nga Yazid ibn al-Miqdam ibn Shurayh, nga babai i tij, nga gjyshi i tij Hani ibn Yazid, qoftë Allahu i kënaqur me ta, që tha: Një delegacion erdhi tek Profeti (paqja dhe bekimi i Allahut qoftë mbi të), dhe ai i dëgjoi duke i thirrur dikë ‘Abd al-Hajar (rob i gurit). Ai e pyeti: “Cili është emri yt?” dhe ai tha: ‘Abd al-Hajar. Ai tha: Jo, ti je ‘Abd-Allah (rob i Allahut).” (Al-Mawsu’ah al-Fiqhiyyah, 11/335)
Përdorimi i emrave të idhujve
Përdorimi i emrave të idhujve që adhurohen në vend të Allahut.
Emrat e djajve
Është e ndaluar përdorimi i emrave të djajve (shayatin), si Khanzab dhe Iblis. Raportohet se Suneti është të ndryshohen emra të tillë.
Emrat e urryer në Islam
Emrat që janë makruh (të urryer) mund të kategorizohen si më poshtë:
Emrat që kanë kuptime të këqija ose të neveritshme
Është makruh të përdoren emra që kanë kuptime të këqija ose të neveritshme, apo që duken të çuditshme dhe mund të bëjnë që të tjerët të tallin një person apo ta bëjnë atë të ndjehet i turpëruar, përveç se është kundër mësimit të Profetit (paqja dhe bekimi i Allahut qoftë mbi të), i cili na mësoi të zgjedhim emra të bukur.
Emrat me kuptime të buta, provokuese apo seksi
Është makruh të përdoren emra që kanë kuptime shumë të buta, provokuese apo seksi, që është një problem i përhapur në emërtimin e vajzave.
Emërimi i dikujt me emrin e aktorëve dhe këngëtarëve të papërshtatshëm
Është makruh të emërohet dikush me emrin e aktorëve dhe këngëtarëve të papërshtatshëm, që shfaqen në shfaqje argëtuese të pavlera.
Një nga shenjat e mendjemadhësisë dhe mungesës së krenarisë me fenë është fakti se pas një shfaqjeje me gra të pamoralshme, njerëzit garojnë me njëri-tjetrin për të emëruar të porsalindurit me emrat e këtyre grave. Kushdo që kontrollon emrat e regjistruar në kohën e një prej këtyre shfaqjeve do ta vërë re këtë fakt. Ankimi ynë është te Allahu.
Emrat që shprehin ndonjë lloj mëkati
Është makruh të përdoren emra që shprehin ndonjë lloj mëkati dhe mosbindjeje ndaj Allahut.
Emrat e huaj që i përkasin vetëm jobesimtarëve
Është makruh të përdoren emra të huaj që i përkasin vetëm jobesimtarëve.
Muslimani krenar dhe i kënaqur me fenë e tij do ta shmangë këtë dhe nuk do t’i afrohet fare. Tërheqja për të përdorur këto emra është shumë e fortë në kohën tonë, dhe një musliman mund të marrë çdo emër nga Europa dhe Amerika. Kjo është mëkati më i madh dhe shenjë e turpit dhe humbjes. Nëse kjo imitimi i jobesimtarëve dhe përdorimi i emrave të tyre është vetëm çështje qejfi dhe budallëku, përsëri është mëkat i madh; nëse bëhet sepse dikush vërtet beson se këta emra janë më të mirë se emrat muslimanë, atëherë është një goditje shkatërruese për themelet e fesë. Në të dy rastet, personi që e ka bërë këtë duhet të nxitojë të pendohen, dhe ndryshimi i emrit është kusht për pendim.
Emrat e Faraonëve ose tiranëve të tjerë
Është makruh të përdoren emrat e Faraonëve ose tiranëve të tjerë.
Emrat që kanë ndonjë kuptim të padëshiruar
Është makruh të përdoren emra që kanë ndonjë kuptim të padëshiruar.
Emërtimi i njerëzve me emrat e kafshëve
Është makruh të emërohen njerëzit me emra të kafshëve që njihen për cilësi të këqija. Kur arabët u vunë fëmijëve emra të tillë, ishte për cilësi të mira që ata vunë re tek kafshët dhe ky ishte kuptimi i dëshiruar. Për shembull, kur përdorën emrin Kalb (qen), ishte për shkak të vigjilencës dhe aftësisë së qenve për punë të vështirë; kur përdorën emrin Himar (gomar), ishte për shkak të durimit dhe këmbënguljes së gomarëve, etj. Kjo i rrëzon argumentet e rreme të Shu’ubiyyah kundër arabëve, siç është shpjeguar nga Ibn Durayd, Ibn Faris dhe të tjerë.
Emrat që përbëhen nga ndonjë fjalë e shtuar tek fjalë si al-Din ose Islam
Është makruh të përdoren emra që përbëhen nga ndonjë fjalë e shtuar tek fjalë si al-Din (Feja) ose Islam, si Nur al-Din (Drita e fesë), Diya al-Din (Shkëlqimi i fesë), Sayf al-Islam (Shpata e Islamit), Nur al-Islam (Drita e Islamit), etj.
Kjo për shkak të statusit të lartë të lidhur me këto fjalë, al-Din dhe Islam. Shtimi i fjalëve për të formuar emra është një ekzagjerim që shkon deri në gënjeshtër, për këtë arsye disa dijetarë thanë se është haram, dhe shumica thanë se është makruh, sepse jep një përshtypje të gabuar që nuk duhet dhënë. Kjo praktikë filloi si tituj që iu shtuan emrave të njerëzve, pastaj njerëzit filluan t’i përdorin si emra.
Emrat e këtij lloji mund të jenë të ndaluar për dy arsye. Në një emër si Shihab al-Din p.sh., fjala Shihab do të thotë flakë, që vjen nga zjarri, dhe pastaj kjo i shtohet fjalës al-Din (që është e papërshtatshme). Kjo mund të çojë në përdorimin e emrave të çuditshëm, si në Indonezi, ku njerëzit përdorin emra si Dhahab al-Din (ari i fesë) dhe Mas al-Din (diamanti i fesë)!
Imam al-Nawawi (Allahu e mëshiroftë) nuk e pëlqente të quhej me nofkën e tij Muhiy al-Din, dhe shejh al-Islam Ibn Taymiyah (Allahu e mëshiroftë) nuk e pëlqente të quhej me nofkën e tij Taqiy al-Din, por tha: “Familja ime më dha këtë nofkë, prandaj njihem me të.”
Emrat që përfshijnë fjalën al-Rasul
Emrat që përfshijnë fjalën al-Rasul (Dërguari) janë gjithashtu makruh.
Emrat e engjëjve
Disa dijetarë e konsideruan makruh përdorimin e emrave të engjëjve (paqja qoftë mbi ta). Emërtimi i grave me emrat e engjëjve është qartësisht haram, sepse nënkupton imitimin e mushrikëve që mendonin se engjëjt ishin bijat e Allahut, i Lartësuar qoftë Ai mbi ato që thonë!
Emrat e sureve të Kur’anit
Disa dijetarë menduan se është makruh të japësh emrat e sureve të Kur’anit si emra, si Ta-Ha, Ya-Sin, Ha-Mim. (Kuptimi popullor që Ya-Sin dhe Ta-Ha janë emra të Profetit (paqja dhe bekimi i Allahut qoftë mbi të) nuk është i saktë).
