Të qarat dhe ulërimat: Nuk ndihmojnë në ndryshimin e sjelljes së fëmijës, përkundrazi i japin mesazh se është në rregull të humbasësh kontrollin kur diçka nuk shkon ashtu siç dëshiron.
Kërcënimet e pasinqerta: Fëmijët e kuptojnë shpejt kur kërcënimet nuk realizohen, duke e bërë të kotë kërcënimin dhe duke e injoruar sjelljen e keqe.
Të nënvlerësuarit e njëri-tjetrit si prindër: Kur një prind minon autoritetin e tjetrit para fëmijës, kjo krijon konfuzion dhe mundëson manipulimin nga fëmijët.
Dënimi për sjellje të paqarta: Pa rregulla të qarta dhe të kuptueshme, fëmijët ndjehen të pasigurt dhe ndëshkimi bëhet i padrejtë.
Korrupsioni dhe ryshfeti: Përdorimi i shpërblimeve të parregullta krijon një pritshmëri për shpërblime për çdo veprim, duke sjellë varësi ndaj shpërblimeve.
Diskutimi dhe diskutimi pas çdo gabimi: Duhet të jeni të qartë dhe të vendosur në sjelljen që prisni, pa hyrë në debate të panevojshme.
Krahasimet me fëmijët e tjerë: Fëmijët nuk duhet të krahasohen me të tjerë, pasi kjo i bën ata të ndihen të pamjaftueshëm dhe të nënvlerësuar.
Dënimi fizik: Hitting dhe rrahja nuk janë efikase dhe mund të çojnë në agresivitet dhe manipulim. Islami gjithashtu e ndalon këtë praktikë, duke inkurajuar metodën e disiplinës pa dhunë.
Dorëzimi përpara qejfskajve: Kur fëmijët kërkojnë diçka me qeshje ose shtrëngim, prindërit duhet të qëndrojnë të fortë dhe të mos dorëzohen përballë kërkesave.
“Bëj si të them, jo si të bëj”: Prindërit duhet të japin shembuj të mirë për fëmijët, duke shmangur çdo veprim që i bie ndesh me atë që kërkojnë nga ta.
